رواية بقلم شيماء عثمان

حقي من ابن الچارحي
عفاف سيبنى افكر وارد عليك الزياره الجايه
عاصم پغضب هاتفكرى فى ايه ديه فلوسى انا هتفكرى تدينى منها ولا لاء سكت عاصم بتفكير لمده كام ثانيه وبعدين تابع كلامه خلاص
خلاص اعتبري نفسك مسمعتيش حاجه منى وانا هبقا اشوف صرفه تانيه وقام من مكانه ومشيى
عاصم لما فكر خاف عفاف تبلغ عنه وتوقعوا فى مشكله جديده لأنه شاف
فى عنيها الكره والشماته ولو بلغت عنه هتبقا افسدت على عاصم مخططاته
فى فيلا الچارحي نورهان فى غرفتها بتذاكر وحمزه جه قعد جنبها وكان جيبلها صنيه عليها كوب عصير وكيك 
حمزه بهزار ايوه بقا شكلك ناويه تنفسينى وتبقي معيده
نورهان بأبتسامه مش لدرجه دي وبصت للصنيه ايه ده ياحمزه هو ده النسكافيه
حمزه ممنوع ياروحي عشان خاطر هيتعبك وغلط على نورهان الصغيره
نورهان بسخريه نورهان الكبيره محتاجه تركز يا أسد الامتحانات قربت اوى وتابعت بقلق والله انا مش عارفه هامتحن ازاي ياحمزه انا مړعوبه ياريتك كنت وافقت أجل السنه ديه
حمزه ياحبيبتى فات الصعب كله وباقي اقل من شهر هتئجلي سنه بحالها عشان شهر وممكن متعرفيش تذاكرى برضو وانتى معاكى بيبى
نورهان انا شيله هم السفر اوى اديك شفت بنفسك اخر مره كنا فى مصر حصلي ايه وضحي محذراني انه ميتكررش تانى 
حمزه متقلقيش ان شاء الله مش هيحصل حاجه هنسافر بالطياره اقل من ساعه ونبقا فى مصر
فى غرفة عمار وضحي عمار راجع من شغله وضحي كانت نايمه بس باين على وشها التعب والاجهاد عمار دخل الحمام اخد حمامه وخرج بنصف جسد الاعلى عارى فتح الدوب عشان يخرج تيشرت وقع شريط كبسول مانع للڼزيف هو كا طبيب عارف ده بيتاخد امتى وليه ملامحه احتدت پغضب راح عند ضحي يصحيها 
عمار پغضب ضحي ضحي اصحي عايز اتكلم معاكى
ضحي بصوت نعسان ومتعب الصبح ياعمار مش قادره انا عيزه انام
عمار بتصميم قومي فهمينى ايه ده ضحي انتبهت لكلامه فتحت نص عين شافت شريط الكبسول قامت اتعدلت من نومتها  
عمار پغضب ايه ده بيعمل ايه عندك فى الدولاب
ضحي اكيد انت عارف ده ايه وبيتاخد لأيه
عمار اه عارف بس برضو مش عارف بيعمل ايه عندك فى الدولاب 
ضحي عمار احنا متفقين على فكره
عمار متفقين اه بس متفق معاكي على حاجه معينه فا حضرتك متتصرفيش من دماغك  
ضحي المبدء واحد طالما متفقين مفرقتش اتصرف من دماغي او اخد رائيك فى الاخر النتيجه واحد 
عمار بصوت جهوري وڠضب لا مش واحد انا اتفاقي معاكى واضح نأجل الحمل شويه بس متفاقتش مع حضرتك تبقي حامل وتجهضي نفسك من غير علمي
عمار بعصبيه صوت مرتفع ومسكها من دراعها پعنف انتى ازاي تبقي حامل وانا معرفش وتروحي تجهضى نفسك وبرضو انا معرفش هو انتى فاكره نفسك راجل البيت بتاخدى قرارت مع نفسك فكرانى ايه اهبل هاثق فيكى ازاي بعد كده فهمينى
ضحي قامت من على السرير بتعب ياعمار افهمني انا مكنتش هقدر اوفق بين شغلي وبين الحمل
عمار بنرفزه كل الستات بتحمل عادى وهي بتشتغل وهنروح بعيد ليه نورهان اهيه حامل ولسه بتدرس وبتسافر عشان جامعتها والدنيا ماشيه
ضحي على اساس انت شايفها كويسه انا اكتر واحده عارفه هي تعبانه ازاي ومتابعه حالتها واكتر من مره حملها كان مهدد انه ينزل بس لولا ربنا ستر وتابعت بهدوء ياعمار ياحبيبى انت مكبر الموضوع اوى اهدى عشان نعرف نتفاهم  
عمار پغضب التفاهم ده كان قبل ما تعملي عملتك السوده دلوقتي مافيش بينا تفاهم واخد تيشرت لبسه وخرج من الاوضه ورزع الباب وراه كان حمزه هو كمان نازل على تحت نورهان كانت هتنزل لما شافت عمار خرج من غرفته راحت
لشروق وخبطت عليها ودخلتلها  
نورهان تعالي ندخل عند ضحي صوتهم كان عالي اوى
شروق بضيق سمعت وفهمت ضحي غلطانه يانورهان متنكريش
نورهان بحزن عارفه ياشروق بس كل واحد أدرى بنفسه وبظروفه
نزل عمار وهو بقمه غضبه وعصبيته دخل لمروان وحمزه المكتب عمار قاعد عمال ينفخ
حمزه بص لمروان
مروان اهدى ياعم الحمش وبعدين بتعلي صوتك وتقلقنا ليه متراعي انه جنبك جيران قلقت مزاجنا الله يقلق مزاجك
حمزه ضحك خلاص يامروان بقا متحملهوش ذنبك وتابع مالك ياعمار بتتخانق ليه 
عمار پغضب الهانم بتتصرف من دماغها بتاخد قرارات لوحدها وكأني مش موجود بتلغي وجودى 
حمزه معظم الستات كده بتحب تاخد قرارات مع نفسها
عمار مش لدرجه تبقا حامل وتنزل الحمل من غير علمي  
مروان وحمزه بصوا لبعض پغضب
مروان استغفر الله العظيم الصبر يارب  
حمزه بلوم انت كمان غلطان ياعمار طالما من البدايه اديتها مؤشر انك موافق على تأجيل الحمل يبقا اتصرفت وكأنك موافق 
عمار پغضب انا اتفاقي معاها كان
واضح تأجيل لفتره معينه مش لما تبقا حامل تروح تجهض نفسها وكمان من غير علمي يعنى لا تعرفني انها حامل ولا تعرفني انها هاتجهض نفسها ديه مش
شيفاني بقا  
مروان خلاص اهدى اللى حصل حصل هي اكيد فهمت غلطتها واكيد ندمانه
مع شروق ونورهان فى غرفه ضحي 
ضحي پتبكي ونورهان بتغمز فى شروق تخف عليها شويه 
نورهان خلاص ياشروق بقا خليكى محضر خير 
شروق اسكتي يابت انتى مش هرتاح غير لما اطلع كل اللى فى نفسي فى ناس عاقله تعمل عمايلكم ديه يعنى ايه تأجلي الخلفه ياهبله ده رزق من عند ربنا ما انتى لو كنتي اتشحتفتي شويه كنت عرفتى قيمة اللى ربنا ادهولك ورفضتيه انتى عملتى زي اللى كسب جايزه كبيره اوى ورفض يستلمها تسقطي نفسك ياغبيه انا مش قادره استوعب ضحي زادت بكاء وتابعت شروق عيطي عيطى كمان يمكن ربنا يسامحك على عملتك ديه 
نورهان بسخريه شروق فى جلد الزات مبترحمش انا غلطت انى دخلتلك عشان نيجي نواسيها ونهديها
شروق بحب انا بعتبركم اخواتي الصغيرين وبنصحكم عشان بحبكم
نورهان بحب واحنا كمان بنحبك والله والحمد لله اننا بنعتبر بعض اخوات فعلا 
شروق بصت لضحي قومي يابت ياهبله انتى اغسلي وشك وكفايه عياط بقا وتابعت شروق بزمتك ياشيخه مش ندمانه على عملتك السودا ديه نورهان وضحي ضحكوا 
ضحي پبكاء ندمت والله وندمت اكتر بعد كل اللى قولتيه
نورهان ان شاء الله ربنا يعوضك يا حبيبتى  
ضحي بتساءل تفتكروا عمار ممكن يسامحنى بسهوله 
نورهان لو زعله زي الاسد يبقا هاتتعبي كتير 
شروق بتأكيد ولاد عبد الواحد كلهم واحد يختي انتى وهي
نورهان بعدم فهم تقصدي ايه ياشروق
ضحي فهمت قصد شروق قصدها اني هاتعب
عدا شهر كمان على ابطالنا نورهان بقت فى الشهر السابع وبقت تمتحن وهي جايبه اخرها من التعب وصعبانه على حمزه بس خلاص اخر ماده وتخلص عمار لسه مخاصم ضحي حتي انه بينام فى اوضه نورهان اللى كانت بتنام فيها وهي متخاصمه مع حمزه وعاصم لسه بيتحاكم وثابت على وضعه والبيت كله عرف بحمل احلام
فى شقه حمزه فى مصر  
حمزه رجع من الشركه لقي نورهان واقفه بتظبط شنطة سفرهم وكانت نزلت اشترت حاجات للبيبى وهتاخدهم معاها البلد
حمزه مش قولتلك متعمليش حاجه ومتقوفيش على رجلك كتير مبتسمعيش الكلام ليه ياست هانم
نورهان بزهق زهقت ياحمزه قولت اقوم امشي رجلي شويه
حمزه وفالاخر بتقولي انا تعبانه
نورهان بدموع بص هقولك على حاجه النوم بيتعبني